تلگرام و قبل از آن وایبر و لاین و قبل تر وی چت، هرکدامشان به اندازه ای فکر و ذهن را مشغول میکردند در حدی که اگر لحظه ای آنلاین نمی بودی همانطور نگرانی ها بود که از در و دیوار ذهنت بالا می رفت با این چیز ها انقدر مغز درگیر میشود که اگر یک روز موبایل را در خانه جا بگذاری یا از قضای روزگار برق برود و مودم خاموش احساس میکنی ارتباطت با دنیا قطع شده و  منزوی شده ای، به خاطر این است که خیلی در بند این صفر و یک ها اسیر شده ایم.

چاره ای هم نداریم درست مثل برق ، نسل ما نسلی است که با برق و الکتریسیته به اندازه ی آب و غذا سرو کار داشته و اگر آن را ازش بگیری زندگی اش مختل میشود ، هم زندگی به معنای زنده بودن و هم زندگی به معنای شغل و کار و روابط اجتماعی که در زندگی من ترجمانش می شود از یخچال تا تیوب اشعه ایکس!

این اسارت را باید چاره کرد، به نظرم تا جایی که میشود باید درگیر این لایک ها و کامنت ها نشد البته که این حرف به معنای سیر زندگی بدون تکنولوژی نیست.